W skrócie

Czy wiesz, że na Litwie mieszkała osoba święta i dlaczego papież Jan Papież II zainicjował proces jej beatyfikacji?

Historia siostry Faustyny zaczyna się w 1908 roku w drewnianym domku z mansardą, gdzie na posesji kupionej przez księżnę Radziwiłłówną zamieszkały siostry ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Zakonnice opiekowały się byłymi więźniami, prostytutkami i moralnie upadłymi dziewczętami.

Św. Faustyna (właściwie Helena Kowalska, 1905–1938) w domku przy ulicy V. Grybo 29A mieszkała w latach 1929 oraz 1933–1936.

Urodziła się w rodzinie rolników. Najpierw pracowała jako służąca. Od 1925 roku doświadczała mistycznych przeżyć i objawień. W 1931 roku w Płocku, Faustynie dwukrotnie objawił się Jezus Miłosierny, polecając namalowanie obrazu. 

W 1934 roku malarz Eugeniusz Kazimirowski (1873–1939) namalował obraz Miłosierdzia Bożego (Jezusa Miłosiernego), sugerując się wskazówkami św. Faustyny. Obecnie znajduje się on w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Wilnie. Św. Faustyna doznała kolejnego widzenia w Wilnie, co odnotowała zakonnica w swym dzienniczku (wydanym w języku litewskim w 2005 roku). W 1993 roku papież Jan Paweł II ogłosił mistyczkę błogosławioną, a w 2000 zakończono proces jej kanonizacji. Św. Faustyna jest również nazywana apostołką kultu Miłosierdzia Bożego.

Krótka historia

Drewniany dom, w którym mieszkała, został wpisany do Litewskiego Rejestru Dziedzictwa Kulturowego. W 2005 roku dom przejęła Fundacja Miłosierdzia Bożego. Obecnie działa tu Centrum Modlitewno-Pielgrzymkowe. Trzy lata później dom przeszedł gruntowną renowację – odbudowano autentyczny pokój św. Faustyny oraz kapliczkę.