W skrócie

Na pierwszym piętrze muzeum, w dawnym gabinecie zastępcy szefa więzienia KGB, można zobaczyć dokumenty, zdjęcia, mapy i inne przedmioty opowiadające o sowietyzacji Litwy w latach 1940–1941. Wystawa jest poświęcona wojnie partyzanckiej w latach 1944–1953. Przedstawia ona strukturę terytorialną i organizację wojskową jednostek partyzanckich, dążenia bojowników do wolności, ich codzienne życie i działalność.

Walkę NKWD-NKGB z oporem zbrojnym przedstawia ekspozycja „Nierówna walka”.

Na drugim piętrze muzeum można zobaczyć ekspozycje poświęcone więzieniu mieszkańców Litwy w gułagu w latach 1944–1956, zesłaniom w latach 1944–1953 i działalności KGB w latach 1954–1991. Można tu także obejrzeć przywróconą do oryginalnego stanu salę podsłuchu rozmów telefonicznych – pokazany jest sprzęt używany do podsłuchu, meble, przywrócone zostały niektóre elementy wnętrza.

Krótka historia

Muzeum Ofiar Ludobójstwa zostało założone w 1992 roku. Jest to jedyne tego rodzaju muzeum w krajach bałtyckich, mieszczące się w tym samym budynku, w którym od drugiej połowy 1940 roku aż do sierpnia 1991 roku działały radzieckie represyjne instytucje NKWD i NKGB-MGB-KGB. W piwnicy budynku znajduje się więzienie wewnętrzne – sala do przesłuchań, gdzie od jesieni 1940 roku aż do 1987 roku byli więzieni obywatele Litwy, którzy wzbudzili podejrzenia władz okupacyjnych.

Zwiedzający mogą zapoznać się z ekspozycją, która została ustawiona w byłej sali egzekucyjnej.