W skrócie

Kościół św. Kazimierza to pierwszy na Litwie kościół barokowy. Świątynia wzorowana jest na rzymskim kościele Il Gesù. Wieże kościoła zdobi mitra wielkoksiążęca, a wewnątrz znajdują się trzy późnobarokowe ołtarze ze sztucznego marmuru.

W 1993 roku Antanas Kmieliauskas ozdobił je obrazem Rezurekcji i wizerunkami św. Kazimierza (ołtarz główny), św. Ignacego Loyoli (prawy ołtarz) oraz św. Andrzeja Boboli (ołtarz lewy).

Świątynia swoje imię zawdzięcza Kazimierzowi Jagiellończykowi, patronowi Litwy. Święty Kazimierz urodził się 3 października 1458 roku w Krakowie. Był synem wielkiego księcia litewskiego i króla Polski Kazimierza IV Jagiellończyka. Już od dzieciństwa cechowała go duchowość i pobożność. Zmarł na gruźlicę. Został pochowany w kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej. Widząc rozpowszechniający się kult królewicza papież Klemens VIII kanonizował Kazimierza, a w 1636 roku św. Kazimierz został ogłoszony patronem Litwy.

Kościół św. Kazimierza mieści się na wileńskiej starówce. Msze święte są tu odprawiane są w języku litewskim i rosyjskim. W każdą niedzielę po mszy świętej o godzinie 12 organizowane są koncerty muzyki religijnej oraz chwile skupienia. Uczestniczą w nich znane litewskie zespoły muzyczne, organiści oraz soliści.

Krótka historia

Budowę kościoła rozpoczęto w 1604 roku z inicjatywy jezuitów ku czci kanonizowanego Kazimierza. W 1949 roku władze radzieckie zamknęły świątynię, przekształcając ją na magazyn wina i niszcząc całe wyposażenie sakralne. Nie zachowało się nic: ani ołtarz, ani obrazy, ani organy, ani dzwony. Dopiero w 1988 roku kościół został zwrócony wiernym. Obecnie należy do jezuitów.